Od Willa do Julii

Zupełnie zaskoczony podszedłem do nich i stanąłem u boku Julii, mierząc wzrokiem mężczyznę. Był on średniego wzrostu, nie wyższy ode mnie. Włosy miał zaczesane w modną fryzurę, był idealnie ogolony. Sądząc po ubiorze, zapewne jest jakimś prawnikiem czy biznesmenem.

- O co chodzi? - spytałem dziewczyny.

Mężczyzna parsknął śmiechem, przeczesując włosy.

- Tak naprawdę o nic. Byłem wczoraj w klubie, była tam też ona. Pogadaliśmy, pojechaliśmy do mnie i się bzyknęliśmy. Teraz ma pretensje, że nie chcę czegoś więcej. - powiedział.

- To nie prawda! - krzyknęła sfrustrowana, łapiąc mnie za rękaw. - Dzisiaj rano potrącił dziewczynkę na pasach, miała krwotok wewnętrzny, walczyła o życie! - mówiła podniesionym głosem.

- Bzdura! - przekrzyczał ją. - Nie kłam, mała suk... - zaczął i chciał ją złapać za nadgarstek, jednak szybko mu przerwałem.

- Ej, ej, ej! Uważaj na słowa. - warknąłem łapiąc go za koszulę. 

- Zadzwoń na policję. - stwierdził pewnie.

- Dobrze, zadzwońmy! - Julia skrzyżowała dłonie na piersi.

Mężczyzna bez wahania wyjął telefon i wybrał trzy cyfrowy numer.

- Komisariat policji, słucham?

- Alexander Stone z tej strony. Pewna gówniara próbuje wmówić mi potrącenie dziewczynki.

- Jakieś dowody? - spytała już nieco innym tonem.

- Żadnych. - uśmiechnął się do nas.

- W takim razie proszę nie zajmować bez sensu linii, dobranoc. - mówiąc to, rozłączyła się a mężczyzna wyglądał na bardzo zadowolonego z siebie.

- No więc sprawę uważam za zamkniętą, następnym razem nie pakuj się do łóżka z byle kim. - uśmiechnął się do niej i chciał już odejść, jednak złapałem go za kołnierz płaszcza. 

- Gówno prawda, Pan jeszcze poczeka. - teraz to ja zadzwoniłem do znajomego policjanta, w kilka minut byli już na miejscu.

Julia wyjaśniła im wszystko, co stało się rano a facet ewidentnie zbladł i najpewniej zastanawiał się, jaką tu bajeczkę znów komuś wcisnąć.

- Tam jest monitoring, prawda? - spojrzał na mnie.

- Dokładnie. - skinąłem głową.

- Dobrze, więc rano się tym zajmiemy, tymczasem zapraszam pana do samochodu, spędzi pan noc w areszcie tymczasowym. - powiedział zamykając notes. 

Nasz rajdowiec próbował się wyrywać, ci jednak sprawnie skuli go w kajdanki i wsadzili do samochodu. Podziękowałem jeszcze i pożegnałem się z Jackiem i odjechali.

- To jak, idziemy na tą kawę? - spytałem z lekkim uśmiechem.

Julia?